Renta z tytułu niezdolności do pracy – na jakiej podstawie jest przyznawana?

Komu i w jakich warunkach należy się renta z tytułu niezdolności do pracy?

Prawo do renty mają osoby niezdolne do aktywności zawodowej. Są to poszkodowani, którzy nie mogą podjąć stosunku pracy z powodów zdrowotnych i którzy posiadają ubezpieczenie na życie. Zależnie od okoliczności, niezdolność do pracy może być częściowa (brak możliwości realizowania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi) lub całkowita (poszkodowani nie mają szans na jakiekolwiek zatrudnienie). Czynniki warunkujące możliwość uzyskania renty to potwierdzona niezdolność do pracy i formalnie poświadczony odpowiedni staż pracy (jego zakres obejmuje okresy składkowe i nieskładkowe). 

O stopniu niezdolności poszkodowanego do pracy musi orzec lekarz orzecznik. W kompetencjach lekarza orzekającego jest określenie, kiedy powstała niezdolność i czy ma ona charakter trwały czy tymczasowy. Lekarz zweryfikuje też możliwość ewentualnego przekwalifikowania zawodowego osoby, która doznała uszczerbku na zdrowiu. Niezdolność orzekana jest na okres 5 lat. W sytuacji, gdy lekarz orzecznik uzna, że nie może ocenić, czy stan zdrowia poszkodowanego ulegnie poprawie, okres ten może zostać wydłużony.

Renta z tytułu niezdolności do pracy. Jakie dokumenty należy złożyć?

Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy zależy od okresów składkowych i nieskładkowych, jakie poszkodowany wykazał w dostarczonych dokumentach. Wypłacana kwota składa się z części socjalnej (takiej samej dla każdego ubezpieczonego) i dodatków zależnych od wysokości przychodów i lat pracy. Dokumentacja niezbędna do ubiegania się o świadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych to: wniosek o rentę, dokumenty potwierdzające okresy pracy i opłacane składki, zaświadczenia o uzyskiwanych dochodach, wywiad zawodowy, zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 (wystawione nie wcześniej niż miesiąc przed złożeniem wniosku) i karta wypadku. Wniosek z wymaganymi załącznikami należy złożyć w terminie nie późniejszym niż 30 dni przed ustaniem prawa do zasiłków. ZUS rozpatruje go w ciągu 30 dni od chwili złożenia. Po zakończeniu procesu rozpatrywania, poszkodowany otrzymuje pismo z decyzją i jej uzasadnieniem. 

Proces ubiegania się o rentę wymaga skrupulatnego przygotowania kompletnego materiału dowodowego. Warto wiedzieć, że poszkodowany ma prawo złożyć odwołanie od negatywnej decyzji. Przewidziany na to czas to miesiąc od dnia otrzymania pisma decyzyjnego. Ubieganie się o rentę często pochłania dużo czasu, a wsparciem na tym etapie może być konsultacja ze specjalistami kancelarii odszkodowawczej.

Świadczenia powypadkowe z polis ubezpieczeniowych

Osoba, która doznała obrażeń ciała w wypadku, ma prawo także do należności poza ZUS. Takie pieniądze wypłaca wówczas ubezpieczyciel sprawcy nieszczęśliwego zdarzenia. Są to chociażby zasiłek chorobowy i wyrównawczy oraz świadczenie rehabilitacyjne. Poszkodowany może też ubiegać się o zadośćuczynienie. To szczególny typ rekompensaty finansowej, który wypłacany jest jednorazowo, a jego podstawą jest doznany ból fizyczny i cierpienie psychiczne. Warto wiedzieć, że prawie połowa osób ubezpieczonych zapomina lub nie wie o prawie do zadośćuczynienia. Ubezpieczyciele nie informują o tej możliwości, ponieważ nie kierują się dobrem klienta a swoim zyskiem. Dlatego skontaktuj się ze specjalistami do spraw odzyskiwania odszkodowań z nalezysie.pl i zapytaj, jakie jeszcze świadczenia przysługują Ci po wypadku i jak negocjować sprawiedliwe odszkodowanie z ubezpieczycielem.