Renta

Renta to okresowe świadczenie pieniężne. Otrzymują ją osoby, które wskutek nieszczęśliwego zdarzenia zostały czasowo lub na stałe pozbawione środków finansowych. Ma pomóc w odnalezieniu się w trudnej sytuacji oraz ułatwić nowy start. Renta jest wypłacana w ramach systemu ubezpieczeń z ZUS, KRUS oraz towarzystwa ubezpieczeniowego, w którym poszkodowany ma aktualną polisę. 

Zależnie od sytuacji poszkodowany lub członkowie jego rodziny mogą ubiegać się o różne renty. Należą do nich:

• Renta z tytułu niezdolności do pracy – jest to jedno z najczęściej wypłacanych świadczeń. Przyznawana jest osobom, które wskutek nieszczęśliwego zdarzenia częściowo lub całkowicie utraciły możliwość kontynuowania pracy. Może być przyznana na stałe lub czasowo, a o ostatecznym jej statusie decyduje to, czy niezdolność do pracy jest spowodowana przez okresowy, czy trwały uszczerbek na zdrowiu.

• Renta rodzinna – przysługuje rodzinie poszkodowanego, który zginął w wypadku drogowym, w pracy lub w gospodarstwie. Świadczenie wypłacane jest dzieciom i współmałżonkom. 

• Renta alimentacyjna – przyznawana osobom, które w wypadku straciły bliskiego, od którego uzyskiwały alimenty (nałożone obowiązkiem prawnym lub wypłacane dobrowolnie). Świadczenie ma charakter wyrównawczy – uzupełnia starty finansowe, jakie spowodowała śmierć poszkodowanego, ale nie wzbogaca uprawnionego do pobierania renty. 

• Renta wyrównawcza (tzw. renta uzupełniająca) – świadczenie wypłacane osobom, które wskutek wypadku straciły możliwość zarobkowania lub uzyskiwania takich dochodów, jakie osiągały przed zdarzeniem. W przypadku utraty częściowej zdolności do pracy renta wyrównawcza przyznawana jest w kwocie różnicy między zarobkami przed i po wypadku. 

• Renta z tytułu zmniejszonych widoków na przyszłość – otrzymują ją osoby, które przez uszkodzenie ciała lub jego funkcji nie mogą np. kontynuować dalszego rozwoju zawodowego.

• Renta z tytułu zwiększonych potrzeb – świadczenie pieniężne wypłacane poszkodowanym, u których uszczerbek na zdrowiu spowodował powstanie zwiększonych wydatków i potrzeb (np. konieczność stałego zakupu lekarstw lub opłacania rehabilitacji).